San Miguel Arcángel pesando las almas en el Juicio Final

miércoles, 28 de junio de 2023

Medalla de San Benito, poderoso sacramental contra los ángeles caídos

 


Nomisma Sancti Benedicti

Crux Sancti Benedicti

Croce Signum Crucis


Crux Sancti Patris Benedicti.

Crux Sacra Sit Mihi Lux.

Non Draco Sit Mihi Dux;

Vade Retro, Satana!

Numquam Suade Mihi Vana;

Sunt Mala Quae Libas.

Ipse Venena Bibas.


♱ Signum Crucis

Bellísima revelación de un alma del Paraíso a Santa María de Jesús Crucificado

 


HERMOSA REVELACIÓN DE UN ALMA DESDE EL CIELO A SANTA MARÍA DE JESÚS CRUCIFICADA.

Extracto del libro: "La vida de la Santísima María de Jesús Crucificado":

"... Gracias asombrosas se multiplicaron y crecieron según su fidelidad. Hubo un primer éxtasis, que duró dos horas; no le dieron mucha importancia. Cuatro meses después, hubo un segundo, en la iglesia de los griegos-Melchites, que hizo más ruido. Después de haberse presentado en éxtasis a la sagrada Mensa, exclamó, en el momento de la comunión: "Padre mío, me das un hijo", y cayó como muerta.

Fue imposible recuperarla de ese estado; fue transportada a la casa de sus dueños. Muchos médicos fueron llamados que practicaron innecesariamente los remedios más fuertes para despertarla de ese sueño, sobre el cual afirmaban no entender nada.

Así permaneció cuatro días; su cara, llena de vida, demostró que no había muerto. ¿Qué estaba pasando durante todo ese tiempo? María, obligada, a confesarlo por obediencia, más tarde, nos lo dirá ella misma".

«Fui transportado al cielo; vi a la Santísima Virgen rodeada de ángeles; a su lado, también había incontables vírgenes. Me vi muy pequeño, reducido a nada; y sin embargo, sentí que todas esas almas me recibieron con gran alegría en sus brazos.

Me tiraste a los pies de la Santísima Virgen, diciéndole: "Buena madre, ¿me retendrás aquí para siempre? " "

"Todavía extrañas", respondió, "muchas cosas. ”

No sabría cómo expresar la gloria que la rodea. Una virgen le dijo: "Buena madre, no son las grandes cosas en la tierra las que se ganan el cielo, sino la fidelidad definitiva. Me gustaría ir allí otra vez, para realizar cada acto con más perfección".

Esta virgen me hizo saber que Dios le había instruido para mostrarme la gloria del Cielo, así como lo que pasó en la tierra, en el Purgatorio y en el infierno.

Él me mostró a Jesucristo, nuestro divino Salvador, ardiendo de amor, y muy cerca de él, el colegio de los Apóstoles. Me mostró el ejército de mártires, y las almas que sufrieron, en la tierra, las mayores tribulaciones. Estos no derramaron su sangre como los mártires, sin embargo, están colocados en el mismo rango, porque ellos también llevaron la cruz. "Cada uno tiene su propia cruz", me dijo la virgen, "y cuando Dios ve un alma aceptando generosamente la que envía, él mismo ayuda a esa alma a llevar la cruz. ”

Me mostró a los buenos, los sacerdotes santos, brillando como vírgenes, y lugares muy cerca de Nuestro Señor y los Apóstoles. Él dice "¡Oooohhh cómo Dios ama a los buenos sacerdotes! Cuando los ve celosos por su gloria, por la salvación de las almas, ¡qué feliz es! ¡Él los ama tanto! Un número muy pequeño sube aquí directamente sin pasar por las llamas del purgatorio".

Mira a los hombres que habían vivido como cristianos: de sus bocas y de manos salió una luz, la recompensa de su limosna y su cuidadoso trabajo.

Las mujeres fieles a los deberes de la vida cristiana eran inferiores a las vírgenes; llevaban sobre el pecho como vasos de magníficos agujeros, y salía luz de esos vasos.

La Virgen me dijo, mostrándome a la Virgen María: “Amas mucho a esta buena y tierna Madre, ¿verdad? Eres testigo de la gloria que lo rodea, aunque no lo veas como lo verías si estuvieras siempre aquí.

Díganme, ¿vale la pena el esfuerzo que hacen para merecer la gloria del cielo? Y, repito, no son las grandes cosas las que hacen digno el cielo.

El alma no debe decir: quisiera sufrir; quisiera tal cruz, tanta privación, tanta humillación, porque la propia voluntad lo arruina todo, es mejor tener menos privación, menos sufrimiento, menos humillación por la voluntad de Dios, que gran número por el propio deseo.

Lo esencial es aceptar, con amor y en total conformidad a su voluntad, lo que el Señor quiera enviarnos.

Hay almas en el infierno que le habían pedido a Dios cruces y humillaciones. Dios les concedió, pero no supieron aprovecharse de tales gracias: el orgullo los perdió.

Sin cuestionar nada, acepta con gratitud lo que el buen Señor te envíe. Cuantas ilusiones hay todavía, cuando Dios manda la enfermedad! En lugar de aprovecharlo, dices: ¡Ah! Si estuviera sano, haría tal cosa, tales obras para Dios, para mi alma!

Si pides sanidad, siempre lo haces poniendo esta condición: Dios mío, si es tu voluntad; si el interés de tu gloria lo exige; si el bien de mi alma lo exige! "

"Me gustaría", añadió la virgen, "bajar contigo a la tierra para sufrir, estar más conformado en todas las cosas a la voluntad de Dios, para traerle mayor gloria, para hacerme digno de acercarme a esta belleza soberana.

Que el alma ama mucho a Dios, este Padre celestial, tierno y compasivo; que ama a los demás más que a sí mismo; que ama a la pobre. Si ella tiene sólo una hogaza de pan, lo divide consigo mismos, y la bondad misericordiosa de Dios proveerá para mañana, y nunca dejará que le falte.

Que Dios solo sea todo en todo; que esta alma no tenga otra ambición que agradarle y hacer su santa voluntad. ¡Oh! ¡Oh! ¡Qué contento estaría un alma así con su divina Majestad! Esta alma sola podría convertir millones de otras almas.

Que el alma ame tanto a Dios y a su prójimo, en toda circunstancia, tengan una gran e inquebrantable confianza. Como todos los hombres de la tierra son débiles, Dios permitirá que esta alma cometa errores para mantenerla en su humildad: no se desanimará, se arrepentirá, confesará sus faltas al sacerdote, y Dios lo perdonará. ¡Oh sí! Que esté seguro de sí mismo, sean cuales sean sus pecados, yo los confesaré todos, y todo será perdonado.

Hay santos en la tierra que por la fragilidad humana caen en algunos errores, a veces hasta graves. Entonces el diablo trabaja para intimidar al alma culpable, para evitar que confiese su pecado. Él le dice: 'El sacerdote piensa que eres bueno, santo, ¿cómo te atreves a confesarle esta culpa? ¿Confesarás este pecado a un hombre? No lo harás. 'El alma, engañada, esconde su pecado; sigue recibiendo los sacramentos; un pecado atrae a otro; el diablo termina cegándolo y cae en el infierno. "

La virgen insistió firmemente en esta verdad que, en confesión, no se refiere a un hombre, sino a Dios mismo.

“Recordad bien estas palabras que dice nuestro Señor, y que sus discípulos nunca olvidan: Venid a mí, venid a mí todos los que en la tierra son olvidados por causa de vuestro Dios: no os he olvidado; venid, entrad en la alegría de vuestro Maestro para siempre. "

Después lo veo como una procesión hecha por sacerdotes, vírgenes, buena gente religiosa. Todos juntos, caminaron brillando con gloria junto al divino Salvador; en cada lado, se encontraba una multitud de ángeles. Una multitud de niños inocentes, parecidos a un ángel, de jóvenes vírgenes, todos con almas puras siguieron el canto de la procesión.

Al mismo momento, veo a los otros elegidos inmersos en secuestros, en adoración. En este punto, no tengo palabras para expresar lo que he visto. En un trono alto, que mi debilidad sólo podía ver por el esplendor de la luz que brillaba sobre mí, vi muchas otras cosas que no puedo ni comprender ni expresar.

“Mary”, dijo la virgen acompañándome, “este banquete siempre es nuevo, y durará para siempre. Te unirás un día, pero aún no: tu libro no está terminado. Disfruta bien la vida, no es solo un momento, sino que durará para siempre. Sobre todo, en las pruebas y las tribulaciones, nunca pierdas la esperanza; echa ciegamente a los brazos de Dios, para estar más cerca de Él en el cielo. "

Entonces la virgen me mostró la tierra como en un subsuelo; se me apareció.... Yo diría, ¿como una moneda de cinco francos o como una manzana? No puedo expresarlo. Lo que sí sé, es que todo el universo fue cerrado en este pequeño círculo. ¡Oh! ¡Oh! ¡Cómo los hombres se perdonan unos a otros! Si pensaran que solo son viajeros en esta tierra y que en cualquier momento podrían ser convocados a la corte de Dios!

"Debe", dijo la virgen, "que ahora veas el Purgatorio"... "

Fuente 🌺 Pensamientos de padres de la Iglesia, médicos, benditos, santos y místicos

BELLISSIMA RIVELAZIONE DI UN'ANIMA DEL PARADISO A SANTA MARIA DI GESÙ CROCIFISSO.

Estratto dal libro: "Vita della Beata Maria di Gesù Crocifisso":

«...Le grazie straordinarie si moltiplicavano e crescevano a misura della sua fedeltà. Ebbe una prima estasi, che durò due ore; non vi si attribuì una grande importanza. Quattro mesi dopo, ne ebbe una seconda, nella chiesa dei Greci-Melchiti, che fece più clamore. Essendosi presentata in estasi alla sacra Mensa, esclamò, al momento della comunione: "Padre mio, tu mi doni un bambino", e cadde come morta. 

Fu impossibile farla rinvenire da quello stato; la si trasportò a casa dei suoi padroni. Furono chiamati molti medici che le praticarono inutilmente i più forti rimedi per farla svegliare da quel sonno, sul quale dichiararono di non comprendere niente. 

Restò così per quattro giorni; il suo viso, pieno di vita, mostrava che non era morta. Cosa avvenne durante tutto quel tempo? Maria, obbligata, a confessarlo per obbedienza, più tardi, ce lo racconterà lei stessa».

«Fui trasportata in cielo; vidi la santissima Vergine circondata da angeli; al suo fianco, c'erano anche innumerevoli vergini. Io mi vedevo piccolissima, ridotta ad un niente; e tuttavia, sentivo che tutte quelle anime mi accoglievano con grande gioia nelle loro braccia.

Mi gettai ai piedi della santa Vergine, dicendole: "Madre buona, mi tratterrai qui per sempre?"

"Ancora ti mancano", mi rispose, "molte cose". 

Non saprei esprimere la gloria che la circondava. Una vergine le disse: "Madre buona, non sono le grandi cose che si compiono sulla terra che fanno guadagnare il cielo, ma la fedeltà più totale. Io vi scenderei ancora, per compiere ogni atto con più perfezione".

Questa vergine mi fece sapere che Dio l'aveva incaricata di mostrarmi la gloria del Cielo, come pure quello che avveniva sulla terra, nel Purgatorio e nell'Inferno.

Mi fece vedere Gesù Cristo, il nostro divin Salvatore, ardente d'amore, e molto vicino a lui, il collegio degli Apostoli. Mi mostrò l'esercito dei martiri, e le anime che hanno sofferto, sulla terra, le più grandi tribolazioni. Queste non hanno versato il loro sangue come i martiri, ciò nonostante sono collocate nel loro stesso rango, perché anch'esse hanno portato la croce. "Ognuno ha la propria croce", mi disse la vergine, "e allorquando Dio vede un'anima accettare generosamente quella che lui le invia, lui stesso aiuta quest'anima a portare la croce".

Mi mostrò i buoni, i santi sacerdoti, splendenti come le vergini, e posti vicinissimi a Nostro Signore e agli Apostoli. Diceva: "Oh! quanto Dio ama i sacerdoti buoni! Quando li vede zelanti per la sua gloria, per la salvezza delle anime, come è contento! quanto li ama! Un piccolissimo numero sale qui direttamente senza passare per le fiamme del purgatorio".

Vidi gli uomini che avevano vissuto cristianamente: usciva dalla loro bocca e dalle loro mani una luce, ricompensa delle loro elemosine e del loro attento lavoro. 

Le donne fedeli ai doveri della vita cristiana erano inferiori alle vergini; portavano sul petto come dei vasi di fori magnifici, e la luce usciva da quei vasi.

La vergine mi disse, mostrandomi la Vergine Maria: "Tu ami molto questa buona e tenera Madre, non è vero? Sei testimone della gloria che la circonda, per quanto non la vedi come la vedresti se tu fossi qui sempre.

Dimmi, vale la pena che si facciano degli sforzi per meritarle la gloria del cielo? E, te lo ripeto, non sono le grandi cose che fanno meritare il cielo.

L'anima non deve dire: vorrei soffrire; desidererei tale croce, tale privazione, tale umiliazione, perché la propria volontà rovina tutto, è meglio avere meno privazioni, meno sofferenze, meno umiliazioni per la volontà di Dio, che un grandissimo numero per la propria volontà. 

L'essenziale è accettare, con amore e con un'intera conformità alla sua volontà, tutto ciò che piacerà al Signore di inviarci. 

Vi sono, nell'inferno, anime che avevano chiesto a Dio croci e umiliazioni. Dio le ha esaudite, ma non hanno saputo approfittare di tali grazie: l'orgoglio le ha perdute. 

Senza domandare nulla, accetta con riconoscenza tutto ciò che il buon Dio ti invierà. Quante illusioni vi sono ancora, quando Dio invia la malattia! Invece di approfittarne, si dice: Ah! se fossi in salute, farei tale cosa, tali opere per Dio, per la mia anima! 

Se si domanda la guarigione, lo si faccia sempre ponendo questa condizione: Mio Dio, se è la Tua Volontà; se l'interesse della Tua gloria lo esige; se il bene della mia anima lo richiede!"

"Desidererei", aggiunse la vergine, "scendere con te sulla terra per soffrire, per essere più conforme in tutto alla Volontà di Dio, per procurarGli una gloria più grande, per rendermi degna di avvicinarmi più da vicino a questa sovrana bellezza.

Che l'anima ami molto Dio, questo Padre celeste, tenero e compassionevole; che ami il prossimo più di se stessa; che ami i poveri. Se possiede solo un pezzo di pane, lo divida con essi, e la misericordiosa bontà di Dio provvederà per l'indomani, e non le lascerà mai mancare il necessario. 

Che Dio solo sia tutto in ogni cosa; che quest'anima non abbia altra ambizione che di piacergli e di compiere la Sua santa Volontà. Oh! quanto una simile anima sarebbe gradita alla sua divina Maestà! Quest'anima potrebbe da sola convertire milioni di altre anime. 

Che l'anima ami così Dio e il suo prossimo, abbia in ogni circostanza, una grande e incrollabile fiducia. Siccome tutti gli uomini che vivono sulla terra sono deboli, Dio permetterà che quest'anima commetta degli errori per mantenerla nella sua umiltà: non si scoraggi, si penta, confessi le sue colpe al sacerdote, e Dio gliele perdonerà. Oh sì! Che abbia fiducia, qualunque siano i suoi peccati: li confessi tutti, e tutti le saranno rimessi.

Ci sono santi sulla terra che, a causa della fragilità umana, cadono in qualche errore, a volte anche grave. Il demonio allora opera per intimidire l'anima colpevole, alfine di impedirle di confessare il suo peccato. Le dice: 'Il sacerdote ti crede buona, santa, come oseresti confessargli questa colpa? confesserai questo peccato ad un uomo? No, tu non lo farai.' L'anima, ingannata, nasconde il suo peccato; continua a ricevere i sacramenti; un peccato ne attira un altro; il demonio finisce per accecarla ed essa cade nell'inferno."

La vergine ha molto insistito su questa verità che, nella confessione, non ci si rivolge ad un uomo, ma a Dio stesso.

"Ricordati bene queste parole che Nostro Signore dice, e che i suoi discepoli non dimenticano mai: Venite a me, venite a me, voi tutti che siete dimenticati sulla terra a causa del vostro Dio: io non vi ho dimenticati; venite, entrate per sempre nella gioia del vostro Maestro."

lo vidi in seguito come una processione formata da sacerdoti, da vergini, da buone religiose. Tutti insieme, camminavano brillando di gloria a fianco del divino Salvatore; da ogni lato, stava una moltitudine di angeli. Una folla di bambini innocenti, simili agli angeli, di giovani vergini, tutte le anime pure seguivano la processione cantando. 

Nello stesso istante, vidi gli altri eletti immersi nel rapimento, nell'adorazione. A questo punto, le parole mi mancano per potere esprimere ciò che ho visto. Su un trono elevato, che la mia debolezza non ha potuto che intravedere a causa dello splendore della luce che m'abbagliava, ho visto molte altre cose che non posso né comprendere né esprimere.

"Maria", mi disse la vergine che mi accompagnava, "questa festa è sempre nuova, e durerà in eterno. Tu vi parteciperai un giorno, ma non ancora: il tuo libro non è finito. Approfitta bene della vita, essa non è che un istante, invece questa durerà in eterno. Soprattutto, nelle prove e nelle sofferenze, non perdere mai la fiducia; gettati ciecamente nelle braccia di Dio, per essere più vicina a Lui in cielo."

La vergine mi mostrò in seguito la terra come in un sotterraneo; mi appariva.... direi, come una moneta di cinque franchi o come una mela? Non so esprimerlo. Ciò che so, è che l'universo tutto intero era chiuso in questo piccolo cerchio. Oh! come gli uomini si perdono! Se pensassero che non sono che viaggiatori su questa terra, e che, in qualsiasi istante, potrebbero essere citati al tribunale di Dio!

"Occorre", mi disse la vergine, "che adesso tu veda il Purgatorio"...»

Fonte 🌺 Pensieri dei Padri, Dottori, Beati, Santi e Mistici della Chiesa